Maar als ik wakker wordt hier in Boston, dan droom ik nog. Niet alleen vanwege mijn stage aan het Wyss instituut, maar ook vanwege de sneeuw die Boston omtovert tot een waar WinterWonderLand!

Mijn stage is in een woord geweldig! Ik leer nieuwe technieken, maar die sluiten allemaal wel aan op wat ik in Eindhoven heb geleerd. Daardoor ik kan heel veel leren, maar voeg ook echt iets toe met mijn kennis en praktische vaardigheden en oplossingen. De dagen zijn lang, gemiddeld werk ik 9 uur op een dag en heb ik ook nog anderhalf uur reistijd in totaal nodig. Door de weeks ben ik dus vooral aan het werken, eten en slapen, maar het is prima vol te houden! Het voelt helemaal niet als een last omdat ik aan allerlei interessante projecten werk, op het moment vier verschillende… genoeg om me wakker en alert te houden dus, én omdat de mensen waarmee ik werk ook hard werken en ontzettend gezellig zijn.

Het hoofdonderwerp van onze gesprekken is ‘eten’. Zoals jullie misschien wel weten ben ik niet zo’n goede kok… maar met al deze tips over wat lekker is krijg ik zowaar zin om in de keuken te gaan staan. Gelukkig hebben ze ook goede tips voor restaurants en afhaal! Ook thuis is het erg gezellig. We eten elke dinsdagavond met het hele huis. Bij deze ‘putlock’ neemt iedereen wat te eten mee en eten we dat gezamenlijk op. Ook dat is een perfecte gelegenheid om nieuwe lekkernijen uit te proberen. Zo had Victoria heerlijke chinese dumplings gemaakt en buurman Geoff een heerlijke groente lasagne. Ik heb het tot nu toe gehouden bij pasta en groenteschotels, maar vanavond ga ik proberen brownies te bakken! Het is tenslotte Valentijnsdag, tijd voor chocola!

Na al dat eten, vonden mijn huisgenootje Phillip en ik het tijd om eens wat sportiefs te gaan doen. Daarom zijn we een hardloopclubje opgestart en hebben we vorige week dinsdag voor het eerst hardgelopen. Aangezien we allebei op tijd op onze stage moesten zijn, vertrokken we al om zeven uur ‘s ochtends. Phillip is ietsjes getrainder dan ik dus het was een lange 6.5 km, maar we hebben het gehaald! Het plan is om elke dinsdag, donderdag en zaterdag te gaan hardlopen. Toen we woensdagavond echter op het nieuws keken en er een sneeuwstorm aangekondigd werd, hebben we besloten dit ambitieuze plan even in ‘de ijskast’ te zetten. Deze week was er maandag weer een sneeuwstorm en ik grijp dat graag aan als uitstekend uitstelgedrag. Mijn benen zijn pas net weer hersteld dus die vinden dat ook geen probleem!

Nog even terug naar die sneeuw. Ik dacht dat ze hier gewend waren aan veel sneeuw, maar het tegendeel blijkt waar. Omdat het maar een paar dagen per jaar hard sneeuwt, hebben ze hier niet geïnvesteerd in slimme voorzieningen om de sneeuw snel en efficiënt op te ruimen zoals ze dat bijvoorbeeld in canada doen. Nee, hier hebben ze nog iets veel slimmers bedacht. Als het veel sneeuwt in korte tijd, dan sluiten ze gewoon alle scholen en universiteiten en krijgt iedereen ijsvrij. De wegen zijn niet schoon, maar niemand hoeft ze dan te gebruiken, probleem opgelost! Zo kon het dus gebeuren dat ik in de drie weken dat ik nu in Boston ben, al twee dagen ijsvrij heb gehad! Die dagen zijn heel bijzonder want niet alleen zit je met al je huisgenootjes onverwacht opgesloten in huis, maar niemand heeft ook plannen omdat dit geen geplande vrije dag was. Daarom hebben we op die dagen gezellig met zijn allen sneeuwengeltjes gemaakt in de sneeuw naast het huis toen de storm even was gaan liggen en hebben we met zijn allen de film ‘Frozen’ gekeken op de beamer in onze woonkamer die we voor de gelegenheid ook maar even grondig schoongemaakt hebben (ijsvrijschoonmaak ipv voorjaarschoonmaak). Ik heb nog even geprobeerd een wandeling te maken in de sneeuw in het midden van de sneeuw storm, maar geloof me, naar buiten gaan veranderde je binnen twee seconden in een sneeuwpop en binnen vijf minuten was zelfs ik, als enorme sneeuwliefhebber, weer binnen! De tweede dag dat we ijsvrij hadden ben ik dus maar lekker binnen gebleven en heb verliefd uit het raam gestaard naar dat prachtige sneeuwlandschap!